کسب حلال
میگویند.خداوند متعال، موسی علیه‌السلام را با یکی از اولیائش آشنا کرد که شغل آهنگری داشت. موسی چند روز مهمان خانه ی آهنگر شد، اما نه شب زنده داری از او دید و نه روزه و عبادت خاصّ دیگری.
هنگام جدا شدن، موسی علیه‌السلام از آهنگر پرسید: در این چند روز، من از تو عبادت خاصّی ندیدم. چه کرده‌ای که از اولیای خداوند شدی؟
آهنگر گفت: من در آهنگری اجیر شخص دیگری هستم. دیدم اگر شب‌زنده‌داری کنم یا روز را به روزه گرفتن بپردازم، موقع کار، کسل و خواب‌آلود هستم و ضعف روزه بر من غالب میشود. در این صورت نمی‌توانم حقّ صاحبکارم را ادا کنم و درآمدم حلال نیست. از این رو از روزه گرفتن و شب‌زنده‌داری منصرف شدم. خداوند به خاطر حلال‌خوری مرا از اولیای خود قرار داد.
آهنگر معنای صحیح بندگی خدا را می‌دانست و امانت «آهنگری» را رعایت کرد. کسب حلال واجب است، اما روزه‌ی مستحب و نماز شب، واجب نیست