غفلت

 غفلت

علم هنگامی در رفتار ما اثر دارد که در ذهن ما حضور داشته باشد و نسبت به آن آگاهي داشته باشيم. ما چيزهای بسیاری را مي‌دانيم، اما گاه توجه به چيزهاي ديگر آن چنان ما را مشغول کرده است که انگار نمی‌دانیم. همه ما معتقديم که خداي متعال حضور دارد و همه ما را مي‌بيند و نه تنها ما را مي‌بيند بلکه به راز دل همه ما هم آگاه است؛ يعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْينِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ.همه ما اين‌ها را مي‌دانيم‌، اما در شبانه روز چند دقيقه به اين مسئله توجه داريم؟ مسايل زندگي آن قدر ذهن ما را مشغول مي‌کند که از دانسته‌هایمان غفلت مي‌کنيم و آن علم بي‌اثر می‌شود

قرآن نیز وقتي مي‌فرمايد: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ دلیل آن را غفلت معرفی می‌کند؛ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ.در آیه 26 از سوره صاد نیز می‌فرماید: وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يوْمَ الْحِسَابِ. نمی‌فرماید علت این‌که کسانی جهنمي شدند این بود که قیامت را انکار کردند. می‌فرماید: بِمَا نَسُوا يوْمَ الْحِسَابِ؛ مي‌دانستند اما مثل این‌که نمي‌دانستند؛ فراموش کردند. اگر از کسی که چیزی را فراموش کرده است، درباره آن مسئله بپرسند، به ياد مي‌آورد و پاسخ می‌گوید؛ جوابش هم درست است. اما وقتي توجه ندارد، مثل این است که نمي‌داند و تأثيري در رفتارش ندارد.

 گزيده‌اي از سخنان حضرت آيت‌الله مصباح‌يزدي

منبع سایت حضرت آيت‌الله مصباح‌يزدي

ريشه همه مفاسداز نظر قرآن کريم

ريشه همه مفاسد

از نظر قرآن کريم ريشه همه مفاسد اخلاقي به يک چيز برمي‌گردد و در مقابل ريشه مبارزه با مفاسد اخلاقي و معالجه آن‌ها نيز يک چيز است. خداوند در آيه 179 سوره اعراف مي‌فرمايد: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لاَّ يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَـئِكَ كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ؛ ما بسياري از جنيان و انسيان را براي جهنم پديد آورديم.  لام در جمله «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ» براي غايت است و به اين معناست که ما بسياري از جنيان و انسان‌ها را پديد آورديم که نهايت سيرشان جهنم خواهد بود. اين‌ها کساني هستند که نيروي عقلاني، تفکر و فهم صحيح به آن‌ها داده شده، اما از آن استفاده نمي‌کنند. به آن‌ها چشم داده شده که با آن حقايق را ببينند و از آن استفاده کنند، اما در راه صحيح آن‌ها را به کار نمي‌گيرند. گوش‌هايي به آن‌ها داديم که با آن حقايق را بشنوند و از آن استفاده کنند، ولي از آن بهره نمي‌برند. نهايت‌ کار چنين کساني عذاب ابدي است. اين‌ها همانند چهارپايانند. البته چهارپايان به جهنم نمي‌روند، ولي انسان است که اگر چهارپاوار شد به جهنم مي‌رود. چهارپايان از آن‌جا که عقل ندارند، تکليف نيز ندارند. خدا چشم و گوشي به ما داده است که با آن حقايق را درک کنيم، اما حيوانات اين‌ها ندارند. وقتي ما فقط امور حسي ظاهري را ‌بينيم، همانند حيوانات مي‌شويم.  سپس مي‌فرمايد: أُوْلَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ؛ ريشه اين‌که اين‌ها همانند چهارپايان و مستحق جهنم شدند، اين است که غفلت داشتند. روز قيامت نيز به آن‌ها مي‌گويند: لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ؛ وقتي انسان عذاب‌هاي آخرت را مي‌بيند به او مي‌گويند: اين همان چيزي است که ما بيان کرديم و حجت را برايت تمام کرديم، ولي تو در پرده غفلت بودي. اکنون آن پرده را از جلوي چشمانت برداشتيم و چشمت تيزبين است، ببين!

 گزيده‌اي از سخنان حضرت آيت‌الله مصباح‌يزدي

منبع سایت حضرت آيت‌الله مصباح‌يزدي